Δασική προστασία ή αγροτική ανάπτυξη; Ένα διαχρονικό ψευδοδίλημμα

Κύριε Πρόεδρε, θα μου επιτρέψετε να αξιοποιήσω τον χρόνο της κοινοβουλευτικής μου παρέμβασης,

προκειμένου να αναδείξω την ουσία μια σημαντικής μεταρρύθμισης που περιλαμβάνεται στο υπό συζήτηση σχέδιο νόμου, αυτή του άρθρου 80 για τους δασωθέντες αγρούς.

Με τη συγκεκριμένη διάταξη, προβλέπεται ότι το Δημόσιο δε θα προβάλλει εφεξής δικαιώματα κυριότητας σε εκτάσεις με αγροτική μορφή που δασώθηκαν μεταγενέστερα, εκτάσεις, οι οποίες, είτε εμφανίζονται στις αεροφωτογραφίες του 1945, ή, εφόσον αυτές δεν είναι ευκρινείς, του 1960.

Πρόκειται για μια αλλαγή την οποία οι Έλληνες πολίτες περίμεναν κυριολεκτικά δεκαετίες,

προκειμένου να τους δοθεί η αυτονόητη δυνατότητά τους να καλλιεργήσουν τη γη που κατείχαν με νόμιμους τρόπους.

Και πως άλλωστε θα μπορούσε να συμβεί διαφορετικά; Πως ήταν δυνατόν δηλαδή, να χαρακτηριστούν οι δασωθέντες αγροί ως δασικές εκτάσεις, όταν η εξέλιξη αυτή θα ναρκοθετούσε κυριολεκτικά την ανάπτυξη των γεωργικών δραστηριοτήτων, οι οποίες, να υπενθυμίσουμε, σύμφωνα με το ίδιο το ΣτΕ, δε συνέβαλλαν απλώς στη μεταπολεμική ανόρθωση της χώρας και στον επισιτισμό του πληθυσμού της, αλλά αποτέλεσαν και αποτελούν ένα σημαντικό εργαλείο για την οικονομική ανάπτυξη της χώρας μας.

Αυτό, εξάλλου, είχε πάντα κατά νου ο συνταγματικός νομοθέτης, όταν στις βασικές προβλέψεις του επιτρέπει την κατ’ εξαίρεση μεταβολή του προορισμού των δασών για γεωργικές χρήσεις.

Θα πρέπει όμως στο σημείο αυτό να θυμίσουμε και να καταγραφεί στα πρακτικά πως φτάσαμε σε αυτή τη θετική εξέλιξη και τι εμπόδια χρειάστηκε να υπερβούμε.

Η σημερινή Κυβέρνηση, αγαπητοί συνάδελφοι, παρέλαβε κυριολεκτικά ένα χάος στο ζήτημα των δασικών χαρτών. Σε εθνικό επίπεδο, από το 2017 είχαν συσσωρευθεί πάνω από 174.000 αντιρρήσεις

μόνο επί του 52% των αναρτημένων δασικών χαρτών, γεγονός που, σε συνδυασμό με τον ρυθμό εξέτασης τους,

απαιτούσε χρόνο άνω των 15 ετών μέχρι την οριστική διευθέτησή τους. Για να δώσω ένα παράδειγμα, αυτό της Περιφερειακής Ενότητας Ρεθύμνου, στην ανάρτηση του δασικού χάρτη, το 2021, το 65% περίπου των εκτάσεων χαρακτηρίστηκαν δασικές.

Σε ότι με αφορά προσωπικά, εξέφρασα συχνά το φόβο, ότι η προχειρότητα με την οποία νομοθέτησε η προηγούμενη Κυβέρνηση θα οδηγούσε ένα μεγάλο μέρος της ιδιωτικής περιουσίας των πολιτών να χαρακτηριστεί δασικό, θα δημιουργούσε μια αφόρητη ταλαιπωρία σε όλους τους εμπλεκόμενους

και θα κατασκεύαζε μια βιομηχανία ενστάσεων και προσφυγών που θα δοκίμαζε τις αντοχές πολιτών και κρατικής διοίκησης. Όπως και έγινε.

Προειδοποιήσαμε ότι η ανάρτηση των αποτελεσμάτων των μελετών του 2003, χωρίς την τοποθέτηση των νεότερων δεδομένων στο χάρτη, θα προκαλούσε σοβαρά προβλήματα, δεδομένου ότι, αφενός υπάρχουν μεταγενέστερες πράξεις χαρακτηρισμού αφετέρου στους υφιστάμενους χάρτες δεν είχαν τοποθετηθεί τα όρια οικισμών και οι αναδασωτέες εκτάσεις, με αποτέλεσμα η μετέπειτα τοποθέτησή τους να προκαλέσει αλλαγές στις αρχικές καταγραφές.

Δεν άλλαξε τίποτα.

Φτάσαμε έτσι μετά από δυόμισι και πλέον χρόνια, η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας να προσπαθεί να επιλύσει ζητήματα που φαντάζουν αυτονόητα.

Αναφέρω ενδεικτικά ορισμένες ενέργειες:

1. Τη θεσμοθέτηση διαφορετικής μεταχείρισης για τα πρόδηλα σφάλματα, τα οποία αντιμετωπίζονταν με οριζόντιο τρόπο, ώστε να μην ταλαιπωρηθεί ο πολίτης και φυσικά να μην επιβαρυνθεί με κανένα κόστος.

2. Την κατάθεση τροπολογίας που δίνει τη δυνατότητα αναγνώρισης ιδιοκτησίας σε εκτάσεις αγροτών και κτηνοτρόφων, με τίτλους ιδιοκτησίας που έχουν συνταχθεί έως και την 1 Ιουλίου 2001.

3. Τη διασφάλιση της ομαλής καταβολής των ενισχύσεων και την αποσύνδεσή τους από το ζήτημα των δασικών εκτάσεων.

Η πλέον σημαντική εξέλιξη ωστόσο, είναι ότι οι δασικοί χάρτες διορθώνονται συνεχώς και καταρτίζονται,

όχι αποκλειστικά με βάση τα δεδομένα των αεροφωτογραφιών, αλλά συνυπολογίζοντας την ύπαρξη και άλλων θεματικών χαρτών, όπως το χαρτογραφικό υπόβαθρο του ΟΠΕΚΕΠΕ που αποτελεί το πιο σημαντικό εργαλείο αποτύπωσης και καταγραφής των αγροτικών γαιών σήμερα.

Διαμορφώνεται πλέον μπροστά μας ένας ρεαλιστικός στόχος: Να έχει ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος του 2022 η διαδικασία κύρωσης των δασικών χαρτών, κατά τρόπο που θα διασφαλίζουν την προστασία του δασικού μας πλούτου και θα προστατεύουν παράλληλα και τις περιουσίες των Ελλήνων πολιτών.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν υπάρχει κανένα δίλημμα ανάμεσα στην προστασία του δασικού πλούτου και την αγροτική ανάπτυξη.

Δε νοείται βιώσιμη αγροτική ανάπτυξη χωρίς προστασία του περιβάλλοντος. Και δε νοείται προστασία του φυσικού περιβάλλοντος χωρίς μια ορθολογική και οριοθετημένη αξιοποίησή του.

Οφείλουμε να βρούμε τη χρυσή τομή. Οφείλουμε να βρούμε μια συνταγματικά αποδεκτή λύση που θα ισορροπεί την υποχρέωση της χώρας μας ανάμεσα στην αποτύπωση και προστασία του δασικού της πλούτου

και την απόλυτη εξασφάλιση των δικαιώματος των συμπολιτών για την προσωπική και οικογενειακή τους ευημερία.

Σας ευχαριστώ.